ابیانه یه روستای خیلی قشنگ توی نطنز اصفهانه که هم ایرانی‌ها عاشقش هستن هم خارجی‌ها. این روستا یه جوریه که انگار از دل تاریخ بیرون اومده. مردمش هنوز لباس‌های سنتی می‌پوشن و خونه‌هاش هم که خیلی قشنگن و با خاک سرخ رنگشون رو قرمز کردن. ابیانه کوچه‌های تنگ و درهم‌پیچ خیلی قشنگی داره و پر از خونه‌های قدیمی و بناهای تاریخی جورواجوره. پنجره‌هاش هندسین و درهاش هم منبت‌کاری شدن. خلاصه که یه جای خیلی دیدنیه و کلی سوژه برای عکس گرفتن داره.
بیشتر بخوانید: جاهای دیدنی اصفهان
روستای ابیانه کجاست؟
ابیانه یه روستای خوشگل تو استان اصفهان هست که توی دامنه‌ی کوه کرکس جا خوش کرده. این روستا 40 کیلومتری شمال غرب نطنز و 70 کیلومتری جنوب کاشان قرار گرفته و از قدیم به خاطر معماری خاص و قشنگش معروف بوده.
بعد از ساخت اتوبان کاشان-نطنز-اصفهان، رفتن به ابیانه خیلی راحت‌تر شده و کلی گردشگر راهشون رو به سمت این روستای قشنگ کج می‌کنن. یه راه دیگه برای رسیدن به ابیانه هم استفاده از اتوبان خلیج فارسه که قم رو به اصفهان وصل می‌کنه. بعد از رسیدن به کاشان، کافیه از خروجی ابیانه وارد جاده بشید و از روستاهای قشنگ هنجن، یارند، کمجان، برزه و طره عبور کنید تا به ابیانه برسید.
بیشتر بخوانید: عجایب میدان نقش جهان
لوکیشن ابیانه روی نقشه
روستای ابیانه به چه چیزی معروف است؟
ابیانه یه روستای قشنگه تو دل کوهای ایران که به خاطر خاک قرمزش معروفه. همه خونه‌ها و کوچه‌ها به خاطر این خاک سرخ رنگ، یه عالمه قشنگ و دیدنی شدن. واسه همین هم بهش میگن روستای سرخ. یه جای فوق‌العاده‌ست که آدم دلش می‌خواد ساعت‌ها توش قدم بزنه و از دیدن خونه‌های قشنگ و طبیعت بکرش لذت ببره.
بهترین زمان سفر به ابیانه
اردیبهشت بهترین موقع برای رفتن به ابیانه‌ست. هوا عالیه و درختا پر از شکوفه و قشنگن. یه عالمه سوژه عکاسی پیدا می‌کنی. البته یادت باشه که اردیبهشت ماه که فصل گلاب‌گیریه، خیلی شلوغه و ممکنه اذیت بشی. اگه دنبال یه سفر خلوت تر هستی، می‌تونی پاییز به ابیانه بری. هوا خنک تره، ولی هنوز هم قشنگه. فقط یادت باشه که لباس گرم با خودت ببری. زمستون که میشه، ابیانه قشنگ تر میشه. تصور کن خونه‌های سرخ ابیانه رو که یه عالمه برف سفید روشون نشسته باشه. این تضاد رنگ، یه چیز عجیب و غریبی داره که دل آدم رو می‌بره. اصلاً ابیانه چهار فصله و هر فصل یه جور خاص قشنگه.
جاهای دیدنی ابیانه همراه با عکس
ابیانه یه روستای خیلی قشنگ پر از خونه‌های قدیمیه که با خاک سرخ رنگشون، یه منظره‌ی فوق العاده درست کردن. تو ابیانه می‌تونی یه روز کامل رو فقط به گشت و گذار تو کوچه‌های باریکش و تماشای مردمی که زندگی سنتی رو حفظ کردن، بگذرونی و کیف کنی. ما تو این مطلب می‌خوایم بگیم ابیانه کجا بریم؟ و جاهای دیدنی شو بهتون معرفی کنیم تا یه سفر بی نظیر رو تجربه کنید.
آتشکده هارپارک
توی روستای ابیانه چند تا آتشکده بوده که فقط یکی ازشون به اسم هارپاک مونده. این آتشکده‌ها مثل بقیه خونه‌ها توی روستا توی شیب کوه ساخته شده بودن و نمونه‌ای از معابد زرتشتی‌ها توی کوهستان بودن. هارپاک که قدیمی‌ترین اثر تاریخی آبیه، توی گذر اصلی محله ساخته شده. یه بنای چهارطاقی هست که با سنگ لاشه و گچ درستش کردن. وسطش هم یه آتش مقدس بوده که با ذغال سنگ روشنش می‌کردن. به خاطر شکل و شمایل خاصش، از هر جای آبادی که نگاه می‌کردی می‌تونستی ببینیش.
موزه مردم شناسی
موزه مردم شناسی ابیانه یه جور ماشین زمانه که می‌بره تو دل تاریخ این روستای قشنگ. سال 1384 ساخته شده و پر از اشیاء قدیمی که مردم ابیانه تو روزگارای قدیم ازشون استفاده می‌کردن. از وسایل کشاورزی و آشپزی بگیر تا لباس‌های سنتی و قرآن‌های نسخ خطی، همه چی اونجا پیدا میشه. یه عالمه چیزای جالب که دیدن‌شون آدم رو می‌بره به یه سفر توی زمان. این موزه تو یه ساختمون قدیمی که قبلاً آزمایشگاه و مهد کودک روستای ابیانه بوده، قرار داره.
زیارتگاه هینزا
توی روستای ابیانه، یه زیارتگاه هم هست به اسم هینزا که میگن مال دختر امام موسی بن جعفر، بی بی زبیده خاتونه. این زیارتگاه یه جای باحاله، جنوب شرقی روستا، توی یه دره باریک و قشنگ، بین صخره‌ها قرار گرفته. یه جور غار هست که تبدیل شده به یه بخش از زیارتگاه. مردم ابیانه تعریف می‌کنن که بی بی زبیده یه زمانی که دنبالش می‌کردن، اومده اینجا پنهون شده و بعد مردم کمکش کردن تا به روستای هنجن بره. توی هنجن هم یه زیارتگاه دیگه به اسم بی بی زبیده هست. حالا خلاصه‌ش این میشه که هینزا محل دفن بی بی زبیده نیست، فقط یه جایی بوده که تو راه فرار پنهون شده بوده.
چشمه رئیسون
توی روستای ابیانه پر از چشمه‌های قشنگه که باعث شده همه جا سرسبز باشه و کلی مزرعه هم توش سبز شده. یه چشمه هست به اسم رئیسون که بالای آسیاب روستا قرار گرفته. مردم این روستا میگن که اگه از آب این چشمه بخوری عمرت طولانی‌تر میشه. خیلی‌ها هم از این چشمه آب آشامیدنی خودشون رو تامین می‌کنن. یه چشمه دیگه هم هست به اسم دو آب که توی غرب روستا از دل زمین می‌جوشه و میشه گفت که اصلی‌ترین منبع آب ابیانه هست. چشمه‌های دیگه ابیانه هم کرشک، تاردر، پی قستان، په کی جا، پاشت لیل، پاش یووینگا، وشاسیدرا و پال هَمُون بالا هستن.
