خانه ماپار اهواز رو می‌تونی توی خیابون خوانساری، یه قدمی رود کارون پیدا کنی. این خونه تاریخی از دست موریانه و رطوبت جون سالم به در برده! با اینکه خیلی وقته که از ساختش می‌گذره، ولی هنوزم می‌تونی بری توی حیاطش بشینی، کنار حوض آبی و گلدان‌های سفالی، یه شربت خنک بنوشی و کیف کنی. خانه تاریخی ماپار که قدمتش به اوایل دوره‌ی پهلوی می‌رسه، چند وقت پیش حسابی بازسازی شده و الان یه عالمه چیزای قشنگ توش داره. مثلا یه شربت‌خونه‌ی باحال و یه عکاس‌خونه‌ی قدیمی که می‌تونی بری اونجا عکس‌های قشنگ بگیری. این خونه‌ی دوست‌داشتنی، یکی از جاهای دیدنی اهواز هستش که هر سال کلی آدم بخاطرش میان خوزستان.
خانه ماپار کجاست؟
این خونه تو خیابون نادری، خیابون خوانساری، بعد از چهارراه اول، بین کافی و جهانیان، پلاک ۵۵۱ قرار داره.
معماری خانه ماپار
این عمارت چند تا زیرزمین، دو تا حیاط بزرگ تو دو طرف ساختمون، طاق‌نماهای خوشگل و درب‌های چوبی داره. طاق‌نماهای هلالی خونه ماپار انگار یه تیکه از ایران قدیم رو با خودش آوردن تو این دوره زمونه. نمای بیرونی عمارت آجریه، زیرزمین‌هاش سنگی و سقف اتاق‌هاش هم از چوبه.
داخل خونه که بری، یه عالمه تیر چوبی قدیمی می‌بینی که سقف رو نگه داشتن. فاصله هر کدوم از این تیرا ۲۰ سانتیمتره. سردر خونه هم با آجرهای خوشگل و ظریف تزیین شده که حسابی حال و هواتو عوض می‌کنه. وقتی وارد حیاط میشی، یه عالمه خونه آجری خوشگل به سبک سنتی می‌بینی که صف کشیدن روبروی هم.
زیرزمین خونه یه جای خنک و عالیه که واسه روزای گرم سال حرف نداره. یه حوض فیروزه‌ای خوشگل هم وسط حیاط هست که حال آدم رو حسابی جا می‌بره. پنجره‌های خونه هم از شیشه‌های رنگی قشنگی درست شدن که وقتی نور خورشید بهشون می‌خوره، یه عالمه رنگ و نور تو خونه پخش میشه. تماشای نور چراغ از پشت شیشه‌های رنگی تو تاریکی شب هم یه چیز دیگه‌ست.
اگه کنار حوض بایستی، می‌تونی عکس خونه و درختا رو تو آب ببینی. بین این درختا دو تا نخل هم هست که مثل بقیه نخل‌های خوزستان، اصالت خودشون رو حفظ کردن. نخل واسه مردم جنوب خیلی مقدسه، چون سال‌هاست که برکت سفره‌هاشون بوده و یه جزئی از هویتشونه. این دو تا نخل یه تنه خمیده دارن و انگار که دارن می‌شکنن. مردم اهواز به اینجور درختا میگن “نخل قهرکرده”. شاید باورت نشه، ولی خیلی از گردشگرا فقط واسه دیدن همین دو تا نخل به خونه ماپار میان.
تاریخچه خانه ماپار اهواز
اسم این خونه شاید اولش براتون عجیب باشه. عبدالمجید ماپار اسم صاحب این خونه بوده که خب یه تاجر خیلی پولدار توی دوره قاجار بوده. اون موقع ها که هوا توی اهواز خیلی گرم بوده، ماپار تصمیم می گیره یه خونه خوشگل لب رود کارون بسازه. این خونه دو طبقه و یه زیرزمین هم داشته و یه معمار خیلی معروف توی دوره پهلوی نقشه اش رو کشیده بوده. بعد از فوت ماپار، خونه اش میاد دست دولت پهلوی و بعد از انقلاب هم میشه یه جاذبه ی فرهنگی و می سپارنش دست سازمان میراث فرهنگی. بعد از اینکه حسابی مرمتش می کنن و یه عالمه بهش رسیدگی می کنن، این خونه میشه یه جای حسابی برای گردش و تفریح توی اهواز.
توی سال ۱۳۸۰ به عنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت شد. از اون سال به بعد، انجمن دوستداران ادبی حافظ و کتابخانه حافظ توی این خونه بودن، ولی به خاطر کمبود رسیدگی، بنا از موریانه، شوره و رطوبت حسابی آسیب دید. خوشبختانه سال ۱۳۹۵ ورق برگشت و خونه ماپار به بخش خصوصی واگذار شد. با نظارت سازمان میراث فرهنگی، یه بازسازی حسابی شروع شد و حالا دیگه دوباره مثل روز اول شده. سیم‌کشی و لوله‌کشی برق و آبش هم نو شده و حسابی سرحاله.
معرفی بخش های خانه ماپار
کتابخانه: پر از کتاب‌های ادبی، هنری و دیوان حافظه که توی زیرزمین این خونه منتظر تو هستن. انجمن دوستداران حافظ هم از سال ۱۳۸۶ توی این خونه فعالیت می‌کنه و همیشه بساط شعر و کتاب توی زیرزمین ماپار برپا است.
نگارخانه: می‌تونی مجسمه‌های هنری مختلف رو ببینی و ازشون لذت ببری. یه عکاس‌خانه هم توی نگارخانه هست که می‌تونی لباس‌های سنتی جنوبی بپوشی و عکس‌های یادگاری بگیری. گاهی اوقات هم موسیقی زنده اجرا میشه که حال و هوایی خاص به فضا میده.
صنایع دستی: توی طبقه اول عمارت، یه فروشگاه هست که پر از صنایع دست‌ساز مردمه محلی خوزستانه. می‌تونی توی نمایشگاه آثار هنری و صنایع دستی ماپار، ظروف سفالی، لباس‌های دست‌دوز، حصیرهای دستباف و زیورآلات صدفی رو ببینی و بخری. یه سوغاتی عالی برای خودت یا عزیزانت!
بامک: یه فضای سرگرم‌کننده توی این عمارت برای بچه‌ها تدارک دیده شده که باعث میشه از بقیه جاهای تاریخی متمایز بشه. خانواده‌ها می‌تونن بچه‌هاشون رو توی بامک ماپار سرگرم کنن و خودشون با خیال راحت از این بنای تاریخی دیدن کنن. این فضا علاوه بر سرگرمی، نقش آموزشی هم داره و اطلاعات خوبی به گردشگران میده.
شربتخانه: بعد از یه گشت و گذار حسابی توی هوای گرم و شرجی جنوب، می‌تونی به شربتخانه ماپار سر بزنی و یه نوشیدنی خنک و خوشمزه به اسم “ماء لقاح” امتحان کنی. این نوشیدنی از عرقیجاتی تهیه میشه که از لقاح درخت نخل به دست میاد.
رستوران و کافی‌شاپ: توی حیاط عمارت ماپار، رستوران‌ها و کافی‌شاپ‌های متنوعی هست که می‌تونی ازشون غذا سفارش بدی و لذت ببری. می‌تونی توی بالای عمارت بنشینی، غذای مورد علاقه‌ات رو میل کنی و از فضای قشنگ و دلنشین این مجموعه لذت ببری. حیاط عمارت هم با گلدان‌ها، باغچه‌های سرسبز و یه حوض آبی‌رنگ تزئین شده که حس و حال خیلی قشنگی به فضا میده.
شرایط بازدید از خانه تاریخی ماپار
خانه ماپار هر روز از ۸ صبح تا ۱۱ شب بازه. خیالت راحت، برای دیدن خود عمارت هیچ پولی لازم نیست. فقط اگه از رستوران یا کافه‌ش استفاده کنی، باید پول چیزی که می‌خوری رو بدی.
بهترین زمان سفر به خانه ماپار
اهواز که تو جنوب ایرانه، ۶ ماه اول سال هواش خیلی گرم و شرجیه. واسه همین اگه میخوای به این شهر سفر کنی، بهتره از اوایل پاییز تا اواخر زمستون بری. البته نوروز هم یه عالمه آدم میرن جنوب، ولی خب یه جوریه که آدم از دیدن جاذبه ها لذت نمیبره. پاییز و زمستون که هوا خنک میشه، بهترین موقع برای دیدن این خونه ست. چون نه از گرما و هوای شرجی اذیت میشی، نه اونقدر شلوغه که نتونى از دیدن خونه لذت ببری.
جاهای دیدنی اطراف خانه ماپار اهواز
از جمله جاذبه های گردشگری که نزدیک این خونه تاریخی هستن، میتونیم به موارد زیر اشاره کنیم:
آبشار پل هفتم
یه جای خفنی هست که بهش میگن آبشار یا پل هفتم. نه مثل آبشارای طبیعی تو دل کوه و کمر، بلکه یه جور آبشار مصنوعیه که روش پل هفتم علی بن مهزیار اهواز هم ساخته شده. طولش ۲۰۰ متره و از هر دو طرف پل، فواره‌هایی آب رو به داخل رودخانه سرازیر می‌کنن. یه نورپردازی فوق‌العاده هم داره که شب‌ها حسابی پل رو خوشگل می‌کنه. از ماپار تا این پل ۴.۵ کیلومتر فاصله ست.
پل سیاه
پل سیاه اهواز که روی رود کارون خودنمایی می‌کنه، بیشتر به خاطر نقشی که توی جنگ جهانی دوم داشته معروف شده. این پل موقعیتی استراتژیک برای سربازان متفقین داشت و به همین خاطر اسم و رسمی پیدا کرد. اما خب فقط یه یادگار تاریخی نیست، بلکه یه جاذبه دیدنی هم به حساب میاد. این پل فلزی که یه فونداسیون بتنی هم داره، روی یه صخره توی کف رود کارون بنا شده. شاید روزها یه کم بی حال و ول باشه، ولی شب که میشه با نورپردازی‌هایی که براش تدارک دیدن، از سیاهی شب جدا میشه و یه عالمه نور و رنگ به خودش می‌گیره. این پل حدود ۱۰ کیلومتر از خونه ماپار فاصله داره.
پل سفید
پل هلالی اهواز، یه جورایی یه غول فلزی و بتنیه که وسط کارون خودنمایی می‌کنه. پایه‌هاش از بتن محکمه و نرده‌ها و قوس‌های ظریفش با فلز ساخته شدن. یه نکته جالب اینه که همه اجزای این پل با پیچ و مهره به هم وصل شدن، البته یه جاهایی هم هست که قطعات فلزی رو با جوش به هم چسبوندن. درسته که ساخت این پل یه کار تیمی بوده و هم مهندس‌های ایرانی و هم مهندس‌های کشورهای دیگه مثل آلمان و سوئد زحمتشو کشیدن، ولی بدون شک میشه گفت که پل سفید اهواز یه شاهکار مهندسیه که توی ایران نظیرش کم پیدا میشه. خونه تاریخی تا این پل نزدیک ۵ کیلومتر فاصله داره.
