قلعه های سارو که در ۳۰ کیلومتری سمنان و محله کلاته سارو قرار دارن، قدمتشون به دوره پیشدادیان و کیانیان می‌رسه. این قلعه‌ها به خاطر مسیرهای سخت و پرتگاه‌های خطرناکی که دارن، قابل تسخیر نبودن. در دوره‌های مختلف تاریخی از این قلعه‌ها استفاده می‌شد و در زمان اشکانیان و اسپهبدان طبرستان، یکی از پایگاه‌های مهم به حساب می‌اومدن. همچنین، قلعه های سارو بیش از دو قرن یکی از کانون‌های مهم فرقه باطنیان (اسماعیلیان) بودن. از بین این قلعه ها، قلعه جنوبی سارو در تاریخ ۵ آذر ۱۳۸۰ با شماره ثبت ۴۴۲۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت شده.
قلعه سارو کجاست؟
در ۱۰ کیلومتری شمال شرقی سمنان، توی منطقه کوهستانی به نام سارو، دو تا قلعه قدیمی و خیلی محکم وجود دارن. این دو تا قلعه از نظر ساختار و موقعیت جغرافیایی خیلی جالب و قابل توجه هستن. قلعه شمالی که یکم کوچیک تر از قلعه جنوبی هست، به خاطر گذر زمان و تأثیرات طبیعی و تخریب‌هایی که گنج‌یاب‌ها بهش وارد کردن، تا حدی خراب شده و کسی توش زندگی نمی‌کنه. ولی ساختار اصلیش هنوز باقی مونده و به این دره جلوه خاصی داده.
لوکیشن قلعه سارو سمنان روی نقشه
تاریخچه قلعه های سارو سمنان
قلعه جنوبی که روی یه قله بلند ساخته شده، انقدر محکم و غیرقابل نفوذ بوده که یکی از مهم‌ترین قلعه‌های دفاعی در شرق ایران به حساب می‌اومده. به نظر میاد این قلعه سه طبقه داشته. طبقه اول مخصوص چارپایان بوده، طبقه دوم برای زندگی رعایا و خانواده‌هاشون و طبقه سوم که بهش بارگاه می‌گفتن، شامل معبد، حمام و آبدارخونه بوده و برای زندگی سربازهای مدافع و بزرگان قلعه استفاده می‌شده.
قلعه جنوبی سارو در تاریخ ۵ آذر ۱۳۸۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت شد. توی هر چهار گوشه قلعه‌ها برج‌هایی برای دیدبانی ساخته شده که واقعا جالب و شگفت‌انگیز هستن. می‌گن این قلعه‌ها به دوران پیشدادیان و کیانیان برمی‌گردن، ولی توی تاریخ به عنوان یکی از پایگاه‌های مهم اشکانیان و اسپهبدان طبرستان هم شناخته شدن و استفاده می‌شدن. علاوه بر این، این قلعه‌ها برای دو قرن مرکز تجمع افرادی بوده که فعال در فرقه باطنیان (اسماعیلیان) بودن.
ویژگی مهم قلعه های سارو در سمنان
یکی از چیزای جالب درباره این قلعه‌ها اینه که چطوری آب رو از چشمه کلاته سارو به بالای قلعه می‌رسوندن. این کار با استفاده از لوله‌های زیرزمینی انجام می‌شده. اول مجاری زیرزمینی رو درست می‌کردن و بعد در فواصل مختلف، سوراخ‌هایی برای عبور هوا می‌زدن. بعد از اون، لوله‌های خالی رو توی این مجاری و روی چاه‌هایی که حفر شده بود، می‌ذاشتن. به این شکل، آب به‌تدریج بالا می‌اومد و به قلعه می‌رسید. این سیستم خیلی کارا بود و به خوبی آب قلعه رو تأمین می‌کرد.
بیشتر بخوانید: مکان های عاشقانه تبریز
